بررسی روند شکل گیری و پیامدهای فرقه های شیخیه و بهائیت در منطقه قومس

فرقه های انحرافی و نوظهوری که اغلب دستمایه استعمار بوده و با صرف هزینه هایی از جانب آنان تقویت می شوند در طول تاریخ همواره سبب انحراف و تباهی بسیاری از افراد و جوامع ناآگاه شده اند. از جمله، فرقه های شیخیه و بهائیت که هیچکدام بر پایه اصول و ایدئولوژی های محکمی بنا نشده و بیشتر آهنگ راحت طلبی و بی دینی را سرمی داده اند وحمایت های مالی و بین المللی استعمارگران همواره به این اقلیت های انحرافی فرصت رشد داده است. آشنایی و شناخت عقائد و شرح حال فرقه شیخیه از آن جهت که سرمنشأ بسیاری از گروههای سیاسی مثل بابی گری، بهائی گری و ازلیگری می باشد که بعد از شیخیه به لباس مذهب و فرقه درآمدند، دارای اهمیت فراوانی است. استان سمنان بنا به موقعیت جغرافیایی ویژه که بر سر راه چند استان مهم و بزرگ کشور قرار دارد در برهه های تاریخی بحرانی شکل گیری و پراکنش فرقه های انحرافی نوظهوری چون شیخیه، بابیان و بهائیت، ناخواسته صحنه ای برای برخی اجتماعات و گاه با دارا بودن سرمایه های طبیعی، چون مراتع و چراگاه های حاصلخیز شمالی استان، مأمنی برای استقرار، رشد و ادامه فعالیت افرادی مانند هژبر یزدانی و دیگران از این فرق بوده است. در این زمینه استان سمنان به عنوان منطقه ای که چند رویداد مهم مربوط به شکل گیری و ادامه فعالیت برخی از فرق مذکور در آن اتفاق افتاده است از اهمیت خاصی برخوردار است، لذا در این مجال با بررسی منابع تاریخی و جغرافیایی موجود، به موضوعاتی چون علل کلی شکل گیری این فرقه ها در ایران و چگونگی روند ادامه فعالیت آنان در ایران و به ویژه در استان سمنان می پردازیم. روش تحقیق در این پژوهش روش کتابخانه ای و گردآوری مطالب مستند می باشد و سپس به سنجش داده ها و نتیجه گیری منطقی از اطلاعات جمع آوری شده پرداخته شده است.